این هم تصویری از جوانی ایران درودی که او را با گوشواره و اکسسوری موی مزین به مروارید نشان می‌دهد. اگر تا به حال از اکسسوری برای موهایتان استفاده نمی‌کردید، این عکس می‌تواند الهام‌بخش شما برای شروع این کار باشد.
خوشحالیم که تا پایان این مطلب با ما همراه شدید تا با هم نگاهی به استایل ایران درودی، نقاش چیره‌دست ایرانی بیاندازیم. حالا شما بگویید کدام بخش از زندگی و استایل این هنرمند برای شما الهام‌بخش بود؟ نظرات خود را برای ما بنویسید.
منبع: https://manomode.com/22664/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D9%84-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1%D9%88%D8%AF%DB%8C/
این هنرمند در طول سال‌های زندگی خود بیش از ۶۳ نمایشگاه انفرادی از آثارش برگزار کرد و کارهای او در ۲۵۰ نمایشگاه گروهی به نمایش درآمدند. همچنین زندگی‌نامه خود را در کتابی با عنوان «در فاصله دو نقطه» منتشر کرد.
اینجا هم او را با یقه‌ای ایستاده و چین‌دار می‌بینیم. اگر حالت چشم‌های شما مانند بانو درودی کمی رو به پایین است، این مدل خط چشم می‌تواند به چشمانتان جلوه زیباتری ببخشد.
تابلوی «رگ‌های زمین، رگ‌های ما»او در تمام این سال‌ها به نقاشی می‌پرداخت، اما نقاشی که به سفارش شرکت آی.تی.تی از لوله‌کشی نفت آبادان به ماهشهر کشید، مورد توجه خاصی قرار گرفت. نام این نقاشی را احمد شاملو انتخاب کرد : «رگ‌های زمین، رگ‌های ما». این نقاشی به همراه یادداشتی از خود بانو درودی در مجلات معتبری از جمله «لایف»، «تایم»، «نیوزویک» و «نیوزفرانت» منتشر شد.
این هم تصویری دیگر از جوانی ایران درودی که او را با بلوز یقه اسکی و شلوار پارچه‌ای پیلی‌دار می‌بینیم. به راستی که هنوز هم می‌توانید با همین آیتم‌ها خوش‌استایل و شیک باشید.
وقت آن است که درباره استایل بانو ایران درودی صحبت کنیم. او در دوران تحصیل و بعدها بخشی از سال‌های زندگی‌اش را در فرانسه، شهر مد و فشن گذرانده و علاوه بر آن یک نقاش بوده، بنابراین طبیعی است اصول ترکیب‌کردن رنگ‌ها و بافت‌ها و اصول لباس‌پوشیدن را خوب بداند.
همانطور که گفتیم ایران درودی دوران تحصیل خود را در اروپا گذرانده بود، پس عجیب نیست که او را با استایل مدرن یک زن مستقل در آن دوران ببینیم. استایلی که علاوه بر حفظ ظرافت زنانه، امکان حرکت و فعالیت در جامعه را در اختیار یک خانم می‌گذارد. کفش‌های کف صاف و شلوار جین از اجزای چنین استایلی هستند.
در این تصویر می‌توانید علاقه او به لباس‌هایی با یقه بسته و این مدل گردنبند را یکجا ببینید. برای چنین گردنبندهای انتخاب یقه بسته بسیار هوشمندانه است، زیرا زیبایی اکسسوری را بیشتر نمایان می‌کند.
ایران درودی سال‌های بعد را به فراگرفتن تکنیک‌های نقاشی در آکادمی سلطنتی بروکسل و خواندن تاریخ هنر در مدرسه لوور فرانسه گذراند. سپس به نیویورک رفت تا تهیه‌کنندگی و کارگردانی را فرابگیرد. او در این سال‌ها با افراد بنامی معاشرت می‌کرد و طی این معاشرت‌ها تجربیات زیادی کسب می‌کرد.
بسیاری از ما برای انتخاب لباس، رنگ‌های خنثی را ترجیح می‌دهیم. گرچه هماهنگ کردن رنگ‌های خنثی در استایل آسانتر است، اما یک دلیل دیگر نیز برای این ترجیح وجود دارد. اینکه بسیاری افراد به ویژه خانم‌ها، از پوشیدن لباسی با رنگ‌های زنده و به اصطلاح جیغ، خجالت می‌کشند. اما خانم درودی جزو این دسته از افراد نبود. او در تمام سنین از پوشیدن لباس‌هایی با رنگ‌های شاد و متنوع استقبال می‌کرد، به ویژه در میانسالی و پیری.
ایران دَرّودی ۱۱ شهریور ماه سال ۱۳۱۵ در نیشابور متولد شد. پدرش خراسانی و مادرش از مهاجران شوروی سابق بود. پدرش در دانشگاه مسکو معماری خوانده بود و به هنر علاقه داشت، همین باعث شد او از کودکی با دنیای هنر آشنا شود. ایران تنها یک سال داشت که به همراه خانواده و در راستای کار پدر به اروپا مهاجرت کردند.
در این عکس نیز خانم درودی را با لباسی شبیه به همان پیراهن قبلی می‌بینیم. به نظر میرسد او فرم بدنش را به خوبی می‌شناخته و با انتخاب چنین سیلوئتی قصد داشته بر نقاط قوت و ظرافت اندامش تاکید کند. یک نکته جالب دیگر نیز در این عکس، طرح پیردوپل پارچه آن است. طرحی که انگار هرگز قرار نیست دمده شود.
یقه لباس به شکل مستطیل بسته است که می‌تواند افراد با شانه‌های کوچک را چهارشانه‌تر نشان دهد. ایستایی پارچه نیز باعث شده پیله‌های روی کمر خوب خودشان را نشان بدهند. کیف کلاچ، کفش پاشنه‌دار نوک‌تیز و دستکش این استایل را به استایل‌های فرانسوی شبیه کرده است.
به نظر میرسد ایران درودی یکی از طرفداران استفاده از اکسسوری‌های استیتمنت در استایل بوده است. به جز حلقه، پشت‌حلقه و ساعت فلزی که بیشتر مواقع بر دستان او دیده می‌شوند، باقی زیورآلاتش اغلب در اندازه‌های بزرگ و با طراحی خاص هستند. مانند همین گردن‌آویز که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید.
در اغلب عکس‌های به جا مانده، او را با رنگ‌های گرم و زنده می‌بینیم. این موضوع باعث می‌شود استایل او با نشاط و سرزنده به نظر برسد. در لباس‌هایی که بانو درودی در سنین بالاتر می‌پوشید، علاقه به فرم و دوخت ایرانی مشهودتر است. استفاده از سوزن‌دوزی، گلدوزی و ترکیب رنگ‌های سنتی ایرانی از جمله این موارد هستند.
ایران درودی در زندگی خود سختی‌های متعددی متحمل شد از جمله فوت زودهنگام همسرش در سال ۱۳۶۴، ابتلا به سرطان در سال ۱۳۷۸ و از دست‌دادن پدر، عمو و همسر خواهرش در فاصله چند سال. اما هیچ‌گاه خود را نباخت و در بخشی از وصیت‌نامه‌ای که از او به جا مانده آمده است: «درست است که زندگی سختی داشته و عزیزانم را از دست دادم، اما با عشق زندگی کردم و توانستم ظرفیت دوست داشتن را داشته باشم، به همین خاطر بعد از مرگم هیچ‌گاه برایم ناراحت نباشید».
او که از کودکی به نقاشی علاقه نشان می‌داد و در کنار تحصیل به کلاس نقاشی می‌رفت. سپس بعد از اتمام دوره متوسطه به دانشگاه بوزار پاریس رفت. وقتی تنها ۲۴ سال داشت به ایران بازگشت و اولین نمایشگاه از آثار نقاشی خود را در تالار فرهنگ تهران برگزار کرد.
در نیویورک بود که ایران درودی با پرویز مقدسی، که در حال تحصیل کارگردانی بود، ملاقات کرد. آنها در سال ۱۳۴۶ ازدواج کردند و مدتی بعد به ایران بازگشتند. با توجه به تحصیلات آکادمیکشان هر دو در سازمان تلویزیون مشغول به کار شدند. حاصل کار ایران درودی در آن سال‌ها مستندهای گوناگونی درباره هنر و هنرمندان ایران و جهان بود.
همانطور که می‌بینید بالا رفتن سن نتوانسته علاقه را اکسسوری‌های استیتمنت کم کند؛ به گردنبدی که بر گردن اوست توجه کنید.
بانو ایران درودی، نقاش، کارگردان، منتقد هنری و نویسنده؛ از افتخارات کشورمان به شمار می‌رود. او از هنرمندان ایرانی شناخته‌شده در مجامع بین‌المللی هنری بود. در این مطلب منومد ابتدا کمی با این هنرمند بزرگ آشنا می‌شوید و سپس نگاهی به استایل و انتخاب‌های او در لباس خواهیم داشت.
به دلیلی که ما هم نمی‌دانیم، این هنرمند بیشتر مواقع لباس‌هایی با یقه بسته می‌پوشید. چه در جوانی و چه بعدها با پوشش مو، اغلب اوقات یقه لباس‌های او بسته بودند. البته این از زیبایی استایل ایران درودی نمی‌کاست، یقه‌های مدل‌دار، پاپیون و گردنبند از جمله مواردی هستند که او برای شیک‌تر شدن استایلش از آنها کمک می‌گرفت.
اکسسوری‌های مروارید بیش از هر زیورآلات دیگری در عکس‌های بانو ایران درودی دیده می‌شوند و به نظر میرسد او علاقه ویژه‌ای به مروارید داشته است. منشا این علاقه شاید پوران، خواهر او باشد. پوران درودی طراح لباس قابلی بود که طراحی و دوخت شنل فرح پهلوی برای مراسم تاج‌گذاری را نیز او انجام داد. هرچه باشد علاقه بانو درودی به مروارید به استفاده از آنها در استایلش محدود نمی‌شد. مرواریدهای براق را در نقاشی‌های او نیز می‌توان دید.
تصویر بالا بانو درودی را در کنار تابلوی یکی از نمایشگا‌ه‌هایش نشان می‌دهد. نمونه‌ای از یک استایل جاودانه (Timeless) را در این عکس مشاهده می‌کنید که در هر دوره‌ای می‌تواند شیک باشد. این لباس سیلوئت ساعت شنی دارد که اندام را ظریف و زنانه و کمر را باریک‌تر نشان می‌دهد.